Tuesday, November 29, 2011

सहज एक दिवस...

सहज एक दिवस विचारल तिला
सखे मी तुला काय आणु ?
थोडीशी फुल,थोडेसे मोती
आणि चांदण आण ओंजळ्भरून... ...

मनात म्हणालो स्वतालाच
प्रेम भलतच महाग असत
जमल तर वार्‍याची झुळुक
नाहीतर जाळणारी आग असत

ओंजळभरून फुल
एक दिवस तिला नेउन दिली
काय सांगू आनंदाने
सखी मझी हरकून गेली

आज फुल दिली
उद्या मोती देइल
ओंजळ्भरून चांदण
माझ्यासाठी घेउन येइल

शेवटी एक दिवस सांगितल तिला
चांदण तर खूप दूर आहे
मी तुला मोतीही देउ शकत नाही
तुझी एवढीशी इच्छा माझ्याकडून
पूर्ण होउ शकत नाही

क्षणभराच्या शांततेनंतर
सार आभाळ भरून आल
माझ चांदण माझ्या समोर
रीमझीम रीमझीम बरसून गेल

किती रे वेडा आहेस तू
प्रेम कधी काही मागत का?
प्रेमाला प्रेमाशिवा य
दुसर कधीकाही लागत का?

स्वतालाच विसरून स्वतालाच
प्रेम म्हणजे देण असत
आयुष्याला सुरात बांधेल
प्रेम अस गाण असत

मोती काय चांदण काय
प्रेम कधी कोणी मोजत का?
चंद्र समोर असताना
कोणी चांदण शोधत का?

Girl_boy_love1

Sunday, November 27, 2011

सलाम...

मुंबईच्या वैभवाला साजेश्या हॉटेल ताजला सलाम...
हॉटेल ट्रायडेंटला सलाम..कॅफे लिओपोल्डला सलाम...
बोटीतून आलेल्या त्या दहशतवाद्याना सलाम...
तिथे गोळ्या घालून मारलेल्यांना सलाम...
रक्ताच्या थारोळ्यात पडलेल्या मुंबईकरांना सलाम...
सागरी सुरक्षेवर लक्ष नसणार्‍या सुरक्षा यंत्रणेला सलाम...
कोळी बांधवांनी दहशतवाद्याना दाखवलेल्या कोयत्याला सलाम...
सीएसटीला स्टेशनमध्ये प्राण गमावलेल्यांना सलाम...
शहीद करकरेंना सलाम…साळसकर साहेबांना सलाम...
जाबाझ कामटे यांचा प्राण घेणार्‍या लास्ट बुलेटला सलाम...
हुतात्मा मेजर संदीप उन्नीकृष्णन याला सलाम...
त्यांच्या गोळ्या लागून ठार झालेल्या प्रत्येक भारतीयाला सलाम...
मुंबईवर हल्ला करणार्‍या पाकिस्तानला सलाम…
पुरावे दाखवून त्यांच्यावर आरोप करणार्‍या आपल्या नेत्यांना सलाम...
हल्लेखोर आम्ही नव्हेच म्हणणार्‍या त्यांच्या नेत्यांना सलाम...
हल्ल्याच लाइव्ह फुटेज टीवीवर दाखवणार्‍याला मीडीयाला सलाम…
त्याच रिपीट टेलीकास्ट करण्याच्या त्यांच्या मानसिकतेला सलाम...
वर्षातून एकदाच आठवण येऊन श्रद्धांजली देणार्‍या प्रत्येकाला सलाम...
कोरडे अश्रू ढाळणार्‍या लोकांना सलाम…
शहीदांच्या पराक्रमांचे बॅनर लावणार्‍या घोटाळेबाज राज्यकर्त्यांना सलाम...
कसाबला जिवंत पकडणार्‍या पोलिसांना सलाम..
त्याला पोसणार्‍या आपल्या सरकारला सलाम…
त्याला फाशी देणार्‍या आपल्या न्यायदेवतेला सलाम…
त्याला सुधारू द्या असा म्हणणार्‍या मानवाधिकार समितीला सलाम..
बॅनर घेऊन मूक मोर्चे काढणार्‍यांना सलाम…
मृतांचे फोटो पुन्हापुन्हा प्रदर्शित करणार्‍या वृत्तपत्राला सलाम..
पोस्टर्सला बघून हळहळ व्यक्त करणार्‍याला सलाम..
उद्या त्याच पोस्टर्सचा कचरा उचलणार्‍याला सलाम…
फेसबुकवर स्टेटस टाकून श्रद्धांजली देणाऱ्याला सलाम...
कमीत कमी शब्दात जास्त सांगून जाणारे ट्विट करणाऱ्याला सलाम...
कॉंग्रेस सरकारला सलाम..त्यांच्या आदर्श राजकारणाला सलाम..
सगळा माहीत असूनही षंढ असलेल्या आपणा सर्वांना सलाम..
ज्यांना सलाम करायचा राहिला त्या सगळ्यांना सलाम..
गांडीवर हात न ठेवता दोन्ही हाताने करतो सलाम…
लाथ नाही पडणार, गोळीने किवा बॉम्बने मरणार ह्या माझ्या विश्वासाला सलाम..
सलाम तुम्हा सर्वांना सलाम… ... सलाम तुम्हा सर्वांना सलाम… !!

~सुहास झेले

Monday, October 31, 2011

तो आणि ती ...

आज तिचा फोन आला ,
शब्दाऐवजी अश्रूंच्या हुंद्क्याचा आवाज झाला ,
स्वतःला सावरून तिन सांगितलं ,अरे माझ लग्न ठरलं ,
ति सावरली पण तो क्षणात ढासळला ,
अन मग दोघ्यांच्या आसवांपुडे पावसाचा वर्षाव कमी वाटू लागला ...

शब्द सगळे हवेत विरले
ति म्हणाली माफ करशील ना रे मला ?
तो म्हणाला आपराध्यासारखी माफी का मागतेस ?
कर्तव्यापुरती करून तू आई वडिलांचा मन राखातेस ,
या जन्मी नाही झालीस माझी ,
तरी पुढच्या जन्मी तुझ्यावर फक्त माझा हक्क असेल ,
ऐकून म्हणाली हृदयाच्या कप्यात आठवनीच्या कोपऱ्यात
फक्त तुझी प्रतिमा असेल ,
धीर देऊन त्यान तिचा फोन ठेवला,
कुणाला अश्रू दिसू नयेत म्हणून पावसात जाऊन उभा राहिला ...

break

Wednesday, September 21, 2011

तुमची बायकोसुद्धा अगदी अशीच आहे ना हो?

तुमची बायकोसुद्धा अगदी अशीच आहे ना हो?
रोज जरी भांडली तरी तुम्हाला आवडते ना हो?

ऑफिसच्या कामासाठी बाहेरगावी जाता
चकाचक हॉटेलात डीलक्स रूम घेता
नाश्त्यापासून डिनर पर्यंत हाण-हाण हाणता
तरीसुद्धा पोट काही भरत नाही ना हो?
तिच्या स्वयंपाकाची चव येतच नाही ना हो?

काही दिवसांसाठी जेव्हा ती माहेरी जाते
जमेल तेव्हढी तुमची व्यवस्था लावून ठेवते
चार वेळा फोन करून हालहवाल विचारते
रिकाम्या घरात काही केल्या करमत नाही ना हो?
ऑफिस संपल्यावरती घरी जाववत नाही ना हो?

समारंभाला जाण्यासाठी ती भरपूर नटते
तुम्ही तयार होऊन बसता, ती तासभर लावते
पुन्हा पुन्हा विचारते, “मी कशी दिसते?”
कशीसुद्धा असली तरी, सुंदर दिसते ना हो?
तुम्ही “सुंदर” म्हटल्यावरती, गोड लाजते ना हो?

अनेक महिने-दिवसांनंतर तुम्ही मित्रांना भेटता
जुने दिवस आठवून आठवून गप्पांमध्ये रमता
थोड्याच वेळासाठी तुम्ही बायकोला विसरता
तितक्यात येतो फोन आणि तुम्ही पळता ना हो?
मित्र तुम्हाला बायकोचा गुलाम म्हणतात ना हो?

तुमचं पहिलं प्रेम तुम्ही बायकोत पाहता का हो?
तिच्या दोन डोळ्यांमध्ये आरसा दिसतो का हो?
तिचा हात हातात घेताच निवांत होता का हो?
“तिच्याशिवाय तुम्ही नाहीच” असं समजता का हो..??
तुमची बायकोसुद्धा अगदी अशीच आहे ना हो?

तुमची बायकोसुद्धा अगदी अशीच आहे ना हो?

Wednesday, June 1, 2011

पहिला पाउस…पहिलं प्रेम…

एक दुपार अशीच
सरत्या मे महिन्याची
मी खिडकीपाशी वाचत बसलेले
इतक्यात चाहूल लागली पावसाची

हवेत आलेल्या गारव्याने
उन्हाची काहिली ओसरली
तळपणार्या सूर्याची
कृष्ण्मेघांनी चांगलीच जिरवली

सोसाट्याचा वारा सुटला
बटांशी माझ्या खेळू लागला
त्या अलवार स्पर्शात
त्याचा भास झाला

बघता बघता
जलधारा बरसू लागल्या
टपोर्या थेंबांनी
धरती भिजवू लागल्या

झाडपान रस्त्यासोबत
त्यांनी हवेलाही नाही सोडलं
उरात दडवलेल्या आठवणींना
हलक्या सरींनी जागवल

नकळत हातातल पुस्तक मिटल
मन भूतकाळात हरवल
ओल्या मृदगंधासोबत
आठवणींच अत्तर दरवळल

पहिल्या पावसाच
हेच तर अप्रूप असत
पहिल्या प्रेमाशी त्याच
खूप जवळच नात असत

Thursday, May 12, 2011

धुंद...

कुणाच्यातरी कविता वाचताना
त्यात दोन ओळी आपल्याही असाव्यात
त्या कविता वाचता वाचता
तिझा चेहरा डोळ्यासमोर दिसावा ...

मग आपण सुद्धा कवी होऊ पहातो
जे मनात येईल ते शब्दात उतरवू पाहतो
इतर कवींपेक्षा आपल्या कवितेत असते फक्त ती
कविता संपल्यावर राहतो तो फक्त एकटा मी

मग काय मनात ती , ध्यानात ती
हेच काय स्वप्नात सुद्धा तीच
पण स्वप्नातून बाहेर आलोकी
राहतो तो फक्त एकटा मी ....

सकाळी उठल्यावर एकच हुरहूर
तिला जाऊन भेटण्याची
स्वप्नातील सर्व काही तिला सागण्याची
ती समोर आल्यावर वेड्या सारख तिला पाहण्याची

ती समोर असताना अतिशय आनंद
तिझ्या मिठीतला तो मोहक सुगंध
मग स्वप्न सागायचं राहूनच जात

कारण,

तिझ्या बरोबरच्या काही क्षणासाठी मी असतो धुंध
धुंध या आमुच्या जगात असच रहावस वाटत
असच तिझ्या सोबत पूर्ण आयुष्य जगावस वाटत
तिझ्या सहवासतील काही क्षण अमूल्य आहेत म्हणूनच ........

तिला कायमची आपल्या मिठीत सामाऊन घ्यावस वाटत...

 

index

Saturday, April 30, 2011

मिठीत यायचं तर अशी ये

मिठीत यायचं तर अशी ये
की दुजेपणाच भान सुटावं
सुप्त मनाच्या वादळातुन
फक्त श्वासांचं रान उठावं

मिठीत यायचं तर अशी ये
की मनानं मनात विरून जावं
माझ्या श्वासाने जरा थांबुन
तुझ्या श्वासात जगुनं घ्यावं

मिठीत यायचं तर अशी ये
की अस्तित्वानं दडून जावं
नेणिवेच्या धुक्यावरती
जाणिवेनं पडून रहावं

मिठीत यायचं तर अशी ये
की क्षणांनी स्तब्ध व्हावं
खोल मनाच्या गाभा-यातुन
आत्म्यानं मुक्त हुंकारावं !!

young_couple_-_love_blog_0

स्वर टिपेचा

स्वर टिपेचा आज वेचा ! रे उद्या, फुटणार काचा !
जायचे जातील ! पाहू सोहळा ; उरतील त्यांचा !

विस्मरुया आज सारे रंग ज्वाळेचा चीतेच्या.
चुंबनाचा रंग प्राशू लाजओल्या रक्तिम्याचा !

देहही नव्हता तपस्वी , जीवही नव्हता कलंदर…
झोपताना फक्त कुरवाळून घ्याव्या विद्ध टाचा…

संगतीला दोन हिरवे हात घेऊन चाललो मी,
थाटण्या संसार ग्रिष्माच्या शिवेवर ; पावसाचा !!!

मी म्हणालो बायकोला

मी म्हणालो बायकोला, आजपासून प्रेयसी तू
ती म्हणाली, यापुढे चोरून भेटू

मी किनार्‍याचा तिला पत्ता दिला
ती बिचारी खरकटी उरकून आली

मी तिला फेसाळ लाटा दाखविल्या
ती म्हणाली, दूध हे जाते उतू

ती म्हणाली आठवा वर्षे जुनी
मी म्हणालो, काळ सारा गोठला

रूम मित्राने दिली एकांत रात्री
ती म्हणाली राहिली पोरे उपाशी

परतलो मग शेवटी आपल्या घराला
ती म्हणाली, कोणती भाजी डब्याला ?

- अशोक नायगांवकर

couple-in-love

प्रेम...

काल पुन्हा स्वप्नात आलीस
अशीच रोज् येशील का...
स्वप्नात येउन "Kiss" घेतला
असाच रोज् घेशील का..

रोज "Matching" ड्रेस घालत
अशीच माझी आठवन काढशील का...
सारखे "Item" म्हनत मला
रोज् गुदगल्या करशील् का....
 
रोज सकाळी "Good Morning" करत
अशीच मला उठव्शील का...
उठवत मला "सोनु" म्हनत
असेच खुप प्रेम करशील् का...
 
काहीतरी बहाने करुन् फोन करत
अशीच् मला "Cartoon" म्हनशील का...
कधीतरी येउन जवळ माझ्या
मला तुझ्या मीठीत घेशील् का...

सारखे "Miss Call" देउन् मला
क्शनोक्शनी माझी आठवन काढशील का...
कधीतरी अश्रु डोळ्यातले माझ्या
जवळ घेत मला पुसशील का..

जेवढे करते आहे प्रेम् माझ्यावर आज
नन्तरही तेवढे करशील् का...
जेवढे करते आहे प्रेम् माझ्यावर आज 
नंतरही तेवढच करशील् का...

beach-love-couple-silhouette

Tuesday, March 29, 2011

एक प्रेयसी पाहीजे........

एक प्रेयसी पाहिजे, पावसात चिंब भिजणारी;
अन मलाही तिच्यासोबत, भिजायला लावणारी.

एक प्रेयसी पाहिजे, फुलपाखरांमागे धावणारी;
फुलांचे सारे रंग उधळत, झाडांमागे लपणारी.

एक प्रेयसी पाहिजे, मुग्धपणे हसणारी;
माझ्या बाहूपाशात, अलगद येऊन बसणारी.

एक प्रेयसी पाहिजे, कशीही दिसणारी;
पण मनाने मात्र, अप्रतिम सुंदर असणारी.

एक प्रेयसी पाहिजे, जिवलग मैत्रीण असणारी;
आमच्या नाजुक नात्याला, हळुवारपणे जपणारी.

एक प्रेयसी पाहिजे, माझ्या भावना जाणणारी;
मी जसा आहे तसेच, माझ्यावर प्रेम करणारी.

एक प्रेयसी पाहीजे, प्रेमाला प्रेम समजणारी;
सुखा-दुःखात माझ्या, तन्मयतेने साथ देणारी.

एक प्रेयसी पाहीजे........

मिळेल का अशी........एक प्रेयसी?

girl-dancing-rain_thumb[2]

Monday, March 21, 2011

प्रेमाचा खरा अर्थ...

दूरवरच्या माळावर
मला एक वड दिसला होता
माझ्याप्रमाणेच तोही मला एकटा वाटला

मी त्याला विचारलं
टुझ्याही मनात तेच चाललयं का जे माझ्या मनात
तर म्हनाला
मी तर पडलोय प्रेमात
तुझं मला काय माहीत?

मी पुन्हा विचारलं
प्रेम म्हनजे काय असतं
तर म्हनाला
प्रेम हे जगन्याचं भान असतं
पावसानंतर हिरवं झालेलं रान असतं
बर्फ़ाळ थंडीत गारठून गेलेलं पान असतं
वैशाखवणव्यात पानगळ झालेलं झाड असतं
अलगद झोळीत पडलेलं दान असतं

मी त्याला विचारलं तू कुणाच्या प्रेमात पडलायस
तर म्हणाला
मी त्या मेघाच्या प्रेमात पडलोय
जिने मला गेल्या पावसात भिजवलं

मी त्याला म्हणालो
अरे मी तीला ओळखतो, सगळेच ओळ्खतात
ती तर सगळ्यानांच भिजवते
पण पण म्हणून तू तिच्या प्रेमात पडलायसं
अरे मग तर तू मुर्खच
अरे तू स्वताकडे पाहिलयस का?
अर्धा तर जमिनीत रुतलेला
उंच होण्याऐवजी नुसताच जाडीने वाढ़णारा
त्या आकाशीच्या मेघांची अपेक्षा करतोयस
तर तो नुसताच गूढ़् हसला

इत्क्यात अंधारुन आले
आकाशात मेघच मेघ जमा झाले
तो हर्षभरीत नजरेनं वर बघत् होता
पण ती मात्र वाऱ्याशी गप्पा मारत होती
त्याच्याशी खेळत होती
या वडाबद्द्ल तर तीला काहीच माहीत नव्हते

मी खिन्न मनाने
परत निघालो
थोडा दूर गेलो असेल तोच
काडकन आवाज झाला
प्रकाशाचा लोळ उठला
मेघातून निघालेली वीज
धाडकन वडावर कोसळली
मी त्याच्याकडे पाहिले
मरणाच्या दारात असुनही
तो हसत होता

मला म्हनाला
अरे मी तिच्यासोबत घालवलेला
हा क्षण मला पुरेसा आहे
मी समाधानाने प्राण सोडतो आहे
मी मात्र सुन्न झालो होतो
प्रेमाचा खरा अर्थ आता मला कळला होता

Lonely_tree

पावसापुढे हार न मानता

पावसापुढे हार न मानता,
वाऱ्यापुढे न झुकता
बर्फ किंवा रणरणत्या उन्हापुढेही न झुकता
शक्तिशाली शरीरयष्टीची
इच्छा न बाळगणारा
नेहमी शांतपणे हसणारा
रोज चार कप भात खाणारा
मिसो व भाजी खाणारा
प्रत्येक गोष्ट मनाला लावून न घेणारा
पण नीट निरीक्षण करून समजून घेणारा
आणि न विसरणारा
पाईन वृक्षांच्या सावलीत, वनराईत
छोट्या गवती झोपडीत राहणारा
जर पूर्वेला एखादे आजारी मूल असेल
तर त्याची काळजी घेण्यासाठी जाणारा
जर पश्‍चिमेला एखादी आई दमलेली असेल
तर भाताच्या रोपांचा गुच्छ घेऊन जाणारा
जर दक्षिणेला कोणी मृत्यूशय्येवर असेल
तर तेथे जाऊन "घाबरू नकोस" असे म्हणणारा
जर उत्तरेला भांडणे अथवा खटलेबाजी सुरू असेल
तर "हे सारे थांबवा, हे बिनमहत्त्वाचे आहे" असे सांगणारा
दुष्काळाच्या वेळी अश्रू ढाळणारा
शीतल उन्हाळ्यात भांबावून चालणारा
ज्याला सगळे "ठोंब्या" म्हणतात
ज्याचं कोणी कौतुक करत नाही
ज्याच्याबद्दल कोणाला काळजी वाटत नाही
तशा प्रकारचा माणूस
मला व्हायचं आहे..

- मियाझावा केंजी (जपानी कवी)
अनुवाद : हर्षद फडके

Thursday, March 10, 2011

बाप...

शाळेपासून बापाच्या, धाकात तो राहत असतो,
कमी मार्क पडलेलं, प्रगतीपुस्तक लपवत असतो,
आईच्या पाठी लपून तो, बापाशी बोलत असतो,
डोळा चुकवून बापाचा, हुंदडायला जात असतो...


शाळा संपते, पाटी फुटते, नवं जग समोर येतं,
कॉलेज नावाच्या भुलभुलैयात, मन हरखून जात असतं,
हाती असलेले मार्क घेऊन, पायऱ्या झिजवत फिरत असतं,
बाप पाहतो स्वप्नं नवी, हे मुखडा शोधत असतं...


सुरू होतं कॉलेज नवं, दिवस भुर्रकन उडून जातात,
एटीकेटीच्या चक्रातून, वर्षं पुढे सरत जातात,
ग्रुप जमतो, दोस्ती होते, मारामाऱ्या दणाणतात,
माझा बाप ठाऊक नाही, म्हणत धमक्‍या गाजत असतात...

परीक्षा संपते, अभ्यास सरतो, डिग्री पडते हाती याच्या
नोकरी मिळवत, नोकरी टिकवत, कमावू लागतो चार दिडक्‍या,
आरामात पसरणारे बाजीराव, घोड्यावरती स्वार होतात,
नोकरीच्या बाजारात, नेमानं मोहिमा काढू लागतात...

नोकरी जमते, छोकरी सापडते, बार मग उडतो जोरात,
एकट्याचे दोघे होतात, सुखी संसार करू लागतात,
दोघांच्या अंगणात मग, बछडं तिसरं खेळू लागतं,
नव्या कोऱ्या बापाला, जुन्याचं मन कळू लागतं...

नवा कोरा बाप मग, पोरा सवे खेळू लागतो,
जुना बाप आता नव्याने आजोबाच्या कायेत शिरतो,
पोराशी खेळता खेळता दोघेही जातात भूतकाळात
एकाला दिसतो दुसरा लहान, दुसरा पाहतो गोष्ट महान...

रंगलेल्या गोष्टीत या, मग शिरतो फ्लॅश बॅक
बापाच्या भूमिकेतून, पोर पाहतो भूतकाळ
लेकरासाठी मग त्याला कळवळणारा बाप दिसतो,
त्याची लाल रेघ जो, उरात घेऊन फिरत असतो...

कडकपणाच्या आवरणाखाली, झुळझुळणारं पाणी असतं,
भल्यासाठी लेकरांच्या झगडणारं हाड असतं,
दोन घास कमी खाईल; पण पोरांना गोड देतो,
हट्टासाठी पोरांच्या ओव्हरटाईम तो मारत असतो...

डोक्‍यावरती उन्ह झेलत, सावली तो देत असतो,
दणाणत्या पावसापासून, कुटुंब आपलं जपत असतो,
घर नीट चालण्यासाठी स्वतः बाहेर फिरत असतो,
आईच्या मऊशार तळव्यामागचा, तोच राकट हात असतो...

बाप कधी रडत नाही, बाप कधी खचत नाही,
बाप कधी उतत नाही नि बाप कधी मातत नाही,
पोरं सोडतात घरटं अन्‌ शोधू लागतात क्षितिजं नवी
बाप मात्र धरून बसतो, घरट्याची प्रत्येक काडी...

पोरांच्या यशासोबत त्याचं मन हसत असतं,
अपयश पचवताना, ते आतून रडत असतं,
काही झालं, कितीही झालं, तरी कणा ताठ असतो,
खचलेल्या पोराला तोच तर उभारी देत असतो...

सारी कथा समजायला फार मोठं व्हावं लागतं,
बापाचं मन कठीण फार, चटकन हाती लागत नसतं,
आकाशाहून भव्य अन्‌ सागराची खोली असते
बाप या शब्दाची महतीच मोठी न्यारी असते...

कळत नाही बापाचं मन स्वतः बाप झाल्याशिवाय,
बापमाणूस असतो तो, बापांशिवाय कसा कळणार?
असतं न्यारंच रसायन, त्याची फोड उकलत नाही,
म्हणून तर बापावर कविता कोणी करत नाही...

करणार कशी कविता कोण, तो त्यात मावत नाही,
चार ओळीत सांगण्यासारखा बाप काही लहान नाही,
सोनचाफ्याचं फूल ते, सुगंध कुपीत ठरत नाही,
बाप नावाच्या देवाचा, थांग कधी लागत नाही...

केला खरा आज सायास, त्याला थोडं शोधण्याचा,
जमेल तेवढा सांगितला, आधार आमच्या असण्याचा
एक मात्र अगदी खरं, त्याच्याशिवाय जमत नाही,
आईमार्फत बोललं तरी, बोलल्याशिवाय राहवत नाही...

सांगतो आता शेवटचं, कान थोडा इकडे करा,
आभाळ पेलून धरण्यासाठी, आभाळाचाच श्‍वास हवा,
बाप नावाच्या पारिजातकाचं, असंच काहीसं जिणं असतं,
ते समजून घेण्यासाठी बापच असणं भाग असतं...

 

father and son rise


Tuesday, March 8, 2011

ती जाताना...

ती जाताना 'येते' म्हणून गेली
अन जगण्याचे कारण बनून गेली! 

म्हटली मजला 'मनात काही नाही'
पण जाताना मागे बघून गेली! 

तिच्या खुणेची चंद्रकोर ही गाली
वार नखाचा हलके करून गेली... 

घडे क्षणांचे रिते असे केले की
देहसुखाचा प्याला भरून गेली 

कळते हा बगिचा का फुलला माझा
काल म्हणे ती दारावरून गेली! 

तसे पाहता पाउस तितका नव्हता
कळे न का ती इतकी भिजून गेली... 

तिच्या भोवती गंध अता दरवळतो
सहवासचे अत्तर टिपून गेली!

let__s_fall_in_love_by_cartof

Friday, March 4, 2011

Some things are better left unsaid...

I feel like I could run away
Looking at a darker day
Oh I'm pulling the shades away from my eyes
It's true the moody manners come and go
And it's better that you never know

Some things are better left unsaid
Some strings are better left undone
Some hearts are better left unbroken
Some lives are better left untouched
Some lies are better off believed
Some words are better left unspoken

My ideas seem to frighten you
Are you really that afraid to move
Oh I guess that it's your right to reason
I'm still dealing with a force that's so strong
The force is stringing us along

ulit

Monday, February 14, 2011

सखी

सखी तू मोगर्‍याची दरवळ मनभर,
कधी पास कधि भास,क्षणोक्षण रोमांचित..............

सखी तू प्राजक्ताचा मोहमयी सडा,
ओंजळीत साठलेला स्वप्नचांदणचुरा..................

सखी तू ग्रिष्माचा बहर बहावा,
जगण्याच्या ऊर्मिचा उन्मेष आगळा................

मध्यन्ही डोलणारा तू शिरिष डोलारा,
तळपत्या वाटेवर मायेचा विसावा.................

गच्च-रानी फुललेली उक्षीची तू वेल,
मनातला खोलवर स्नेहाचा पाझर.................

फुलाकळ्यांचा लोभसवाणा सखी बहर हा तुझा,
रंग-गंध त्यांतले वेचणारा मी कवी वेडा.................

Friend


Thursday, February 10, 2011

चंद्र

18332_327159804851_707964851_4920546_3898071_n

आपण सारे अर्जुन…

संसार खरंच इतका अवघड आहे का?

माणसाला नेमकं काय हवंय?
संपूर्ण आयुष्य संगीतमय करता येणार नाही का?
एखाद्या मैफिलीसारखं रंगवता येणार नाही का?

आपल्या जन्मापूर्वी हे जग होतंच. आपण मेल्यानंतरही जगाचा कारभार हा असाच चालू राहणार आहे. ह्या अवाढव्य रंगमंचावर आपली 'एंट्री' मध्येच केव्हातरी होते आणि 'एक्झिट'ही.
हे नाटक किती वर्षांचं, ते माहित नाही. चाळीशी, पन्नाशी, साठी, सत्तरी .... सगळं अज्ञात. घडधाकट भूमिका मिळणार, की जन्मांधळेपणा, अपंगत्व;
बुद्धीचं वरदान लाभणार की मतिमंद?
भूमिकाही माहित नाही.

तरी माणसाचा गर्व, दंभ, लालसा ... किती सांगावं?
कृष्णानं बासरीसहित आपल्याला पाठवलं;
पण ह्या सहा छिद्रांतून संगीत बाहेर येत नाही.
षड्रिपूंचेच अवतार प्रकट होतात.

स्वत:ला काही कमी नाही. स्वास्थ्याला धक्का लागलेला नाही.
तरी माणसं संसार समजू शकत नाहीत.

"आपण सारे अर्जुनच."

life-purpose

माझ्या मनातील प्रेम भावना जरा समजून तू घेशील का...

माझ्या मनातील प्रेम भावना जरा समजून तू घेशील का?
जीवनाच्या वाटेवर जीवनभर साथ देशील का?
माझ्या मनाच्या कोपऱ्यात
नयनांच्या माझ्या पापण्यात
थोडा वेळ विसावशील का ?

माझ्या मनातील प्रेम भावना जरा समजून तू घेशील का?

तुझ्या एका नजरे साठी
असतो सदा तुजपाठी
मज भरकटलेल्या
जीवन मार्गावर आणशील का?

माझ्या मनातील प्रेम भावना जरा समजून तू घेशील का?

एकच ध्येय माझ्या जगण्याचे
तुला माझी झालेली बघण्याचे
करण्या मज इच्छापूर्ती
तू पुढे येशील का?

माझ्या मनातील प्रेम भावना जरा समजून तू घेशील का?

तुझ्यात असतो मी गंभीर
करतेस मज तू अधीर
शेवटचे मागणे ..
हाती हात देशील का?

माझ्या मनातील प्रेम भावना तू समजून घेशील का ?

 

a-walk-to-remember

Tuesday, February 1, 2011

प्रेमात पडल्यासारखं वाटतं....

वाऱ्याच्या तालावर केस तुझे नाचताना
माझ्यातलं प्रेम गीत गायल्यासारखं वाटतं

तुझ्याबरोबर आज जे जगतो ते जीवन
मी स्वप्नात कधीतरी पाहिल्यासारखं वाटतं

संध्याकाळी तुला हसताना पाहिल्यावर
दिवसभराचं दु:ख हरवल्यासारखं वाटतं

मी घेऊन येतो फूल तुझ्यासाठी, पण
तुला पाहून फूल लाजल्यासारखं वाटतं

तुझा हात हातात घेऊन चालताना
हे जीवन जगल्यासारखं वाटतं

मिठीत तुझ्या मी विरघळताना
मला घर सापडल्यासारखं वाटतं

वारा तुझ्या अत्तराचा सुगंध घेऊन आला की
पून्हा तुझ्या प्रेमात पडल्यासारखं वाटतं

तू हसून, मला 'वेडा' म्हणालीस की
मी फक्त तुझाच असल्यासारखं वाटतं

तुझ्या डोळ्यातून स्वत:ला पाहताना
मला उगीच 'महान' झाल्यासारखं वाटतं

सिलसिला

Beautiful song with Income Tax Lyrics मैं और मेरी कमाई,  अक्सर ये बातें करते हैं, टैक्स न लगता तो कैसा होता.?  तुम न यहाँ से कटती,  न तुम वह...